Bożonarodzeniowa zupa grzybowa

Nadszedł grudzień a ja, patrząc na ulubione blogi kulinarne, zauważyłam, że tematycznie krążą dookoła Świąt Bożego Narodzenia. Niektóre z nich maja już całkiem sporo bożonarodzeniowych przepisów (zebranych w czasie poprzednich świąt), inne mniej. Na pewno jednak ideą blogowania w tym okresie jest służyć jak największą inspiracją w temacie dań około-świątecznych.

Pomyślałam, że wyznaczę sobie świąteczne zadanie i nie będę w miesiącu grudniu pokazywać codziennej kuchni a skupie się na potrawach „świątecznych”. Dodatkowa korzyścią z takiego podejścia jest fakt, że wcześniej zrobione i zamrożone potrawy będą oczekiwały na swój czas a ja nie będę musiała walczyć z czasem przed Bożym Narodzeniem. Będę mogła poświęcić ten czas innym, mam nadzieję, przyjemnym czynnościom:) Trzymam więc za siebie kciuki i od dziś do Nowego Roku będę się odzywać na blogu z  nowymi przepisami, który dla mnie znamionują Święta Bożego Narodzenia i wstęp do karnawału.

Dzisiejszy wpis poświęcony jest zupie grzybowej. Pamiętam ją z czasów dzieciństwa, kiedy obchodziliśmy Wigilie u Babci w Rumi. Na wieczerzę podawano nie barszcz (jak u drugiej Babci) a zupę grzybową. Z tych Wigilii pamiętam też specyficzny klimat przy stole. Mikołaja przychodzącego z wielkim workiem i pytającego, jak się sprawowały dzieci. Cudownie przystrojona w piękne szklane i zdobione brokatem bombki choinkę… I dużą ilość prezentów, pomimo tego, jak ciężko było w tamtych czasach o ciekawy prezent. Moi Rodzice, ups, przepraszam- Gwiazdor, nigdy nie zawiedli, zawsze strzelali w dziesiątkę  a nawet w setkę. Prezenty dostawaliśmy wyjątkowe:) Z tamtych Wigilii pamiętam też, że przy stole zbierała się najbliższa, bardzo liczna rodzina. Gwar i szum. Rozmowy, śmiechy, ganianie się po ciemnych korytarzach dużego domu i szklarni z kuzynostwem. Wspaniały czas, cudowne wspomnienia. Do tej pory nawet sam zapach bożonarodzeniowej zupy grzybowej, jak tej na podanym przepisie, kojarzy mi się ze Świętami… Miło jest zamknąć wtedy oczy i przenieść się w tamten beztroski czas dzieciństwa…:)

Składniki:

– 3 litry wody

– 1 średnia cebula

– włoszczyzna: 1 korzeń pietruszki, 1/4 korzenia selera, 1 marchewka,  1/2 pora

– 150- 200 g suszonych grzybów (prawdziwki lub borowiki)

– śmietanka do zagęszczenia zupy

– 1 łyżeczka soli, szczypta pieprzu (według uznania, trzeba smakowac!:)

– 200 g makaronu (łazanków lub nastrojowych kolorowych choineczek i gwiazdek z ikea)

Sposób wykonania:

Do garnka wlewamy wodę, myjemy i obieramy włoszczyznę, kroimy na drobniejsze części, wrzucamy do wody. Cebuli nie obieramy, opalamy na jednej z fajerek na ogniu z kilku stron, aż opali się skórka, wrzucamy do garnka. Gotujemy wywar około 30 minut na niedużym ogniu. W trakcie tego czasu grzyby namaczamy we wrzątku przez 5-10 minut po czym wywar wlewamy do ciągle gotującego się wywaru. Grzyby kroimy na małe kawałeczki i tez wrzucamy do zupy. Przyprawiamy łyżeczką soli i szczyptą pieprzu. Zabielamy śmietanką i przez jakieś 10 minut pozostawiamy jeszcze na małym ogniu.

Gotujemy w osolonej lekko wodzie makaron. Podajemy zupę na gorąco z ulubiona ilością makaronu (lub łazanków).

Mmmm… pachnie i smakuje świętami:)